Libani zhytet më thellë në krizë ndërsa Hariri largohet pas një qëndrimi të gjatë

Beirut- Kryeministri i caktuar i Libanit Saad Hariri dha dorëheqjen të enjten, duke thënë se ai nuk ishte në gjendje të formonte një qeveri, nëntë muaj pasi pranoi sfidën dhe ndërsa vendi zhytej më thellë në krizë.

Hariri njoftoi vendimin e tij pasi u takua me Presidentin Michel Aoun, duke thënë se ishte e qartë se ata nuk mund të pajtoheshin, duke nënvizuar grindjen politike që ka bllokuar formimin e një kabineti edhe pse Libani zhytet më thellë në krizë.

Ministri i Jashtëm francez Jean-Yves Le Drian, tha se udhëheqësit libanezë dukeshin të paaftë për të gjetur një zgjidhje për krizën që ata kishin krijuar, duke e quajtur dështimin për të formuar një kabinet një tjetër incident të tmerrshëm.

Një zëdhënës i OKB-së të enjten vonë e përshkoi dështimin e fundit politik si për keqardhje dhe përsëriti thirrjet për një qeveri të aftë, për të adresuar “sfidat e shumta” të vendit që do të bashkohen me shpejtësi.

Sekretari i përgjithshëm i Lidhjes Arabe, Ahmed Aboul Gheit, tha se pasojat e hapit do të ishin serioze.

Nëntë muaj hile

Hariri, një ish-kryeministër dhe politikani kryesor myslyman sunit i Libanit, dha dorëheqjen në Tetor 2019 kundër sfondit të një kryengritje popullore që e bëri atë dhe qevrinë e tij përgjegjëse për përkeqësimin e situatës në vend.

Më vonë në tetor 2020, ai u vlerësua si shpëtimtar për Libanin dhe u caktua për të mbledhur një qeveri pas dorëheqjes së kabinetit të Kryeministrit Hassan Biab pas një shpërthimi shkatërrues në portin e Beirutit në Gusht.

Vendimi për t’u larguar nuk erdhi si befasi në një vend, ku lojtarët e ndryshëm politikë refuzuan të bënin lëshime pavarësisht presioneve ndërkombëtare dhe kërcënimit të Evropës për të vendosur sanksione ndaj politikanëve që pengojnë formimin e qeverisë.

Burimet politike libaneze thane se vendimi i Haririt përfundoi atë që përshkruhet si nëntë muaj hile, gjatë së cilës e gjithë klasa politike kontribuoi në ngërç.

Burimet, të cilët folën për The Arab Weekly në kushtet anonimiteti, vunë në dukje se klasa politike kishte shkaktuar këtë ngërç dhe manovroi për të shmangur kërkesat e gjyqësroit në lidhje me shpërthimin e portit të Beirut, me të gjithë duke heshtur.

Deri më tani, parlamenti i Libanit, ministria e brendëshme dhe ushtria nuk kanë miratuar kërkesat nga hetuesi gjyqësor, për heqjen e imunitetit të tre deputetëve (ish-ministra) dhe për të marrë në pyetje udhëheqësit e sigurisë dhe ushtrisë.

Të njëjtat burime shtuan se shpërthimi i Portit Bejrut thelloi një krizë tashmë ekzistuese dhe se Hezbollah shfrytëzoi vitet e sundimit për të zgjeruar më tej ndikimin.

Hariri ka kohë që po paraqitet si një sfidues i klasës sunduese. Sidoqoftë, shumë në Liban e akuzojnë atë për kontributin e tij në bllokimin politik që lejoi partinë e lidhur me Iranin të ruajë pozicionin e saj si një lojtar kryesor, me të gjithë që punojnë për të zbatuar axhendën e saj.

Rruga Press

©RrugaPress Të gjitha të drejtat të rezervuara